Sabitmiş kafası; ince, fikirsiz
Hortumları döşer köşe başına.
Ömründe geçer her günü zikirsiz,
Akşamları düşer şişe başına.

Ben gibi kazlara az yem atıyor,
Haracı alıp sırt üstü yatıyor,
Yüzüne sayınca ahkâm satıyor,
İşkembesi şişer şaşı başına.

Tükürsem ağdırmaz sokakta gezer,
Kendini emsalsiz şairim yazar,
Çık er meydanına deseler tozar,
Göz üstünde şaşar kaşı kaşına.

Onun benzerleri çok içimizde,
Liderlik yapıyor pek hiçimizde,
Şairlik bulunmaz her üçümüzde,
Beleş bulsa koşar kişi beşine.

Şimdi ödemezse mahşerde öder,
Aldığı davalar oraya gider,
Aslında üç kazı kesin zor güder,
Fırsat bulsa düşer taşı başına.

Pir Sultan Abdal yok, Yunus davacı,
Pamukluk, yamukluk yapan havacı
Dursunî de öğle hava, cıvacı,
Sabit kafa yaşar yaşı yaşına.

Dursun Yeşil – 2008