Boş ver Küçüğüm..
Yarabbi!
En az O’nu özlediğim kadar sevsin Yanında ki... Dilimden değil yüreğimden bir beddua dökülüyor geceme Sonra; Kendimi gecenin zifiri karanlığına emanet ediyorum kıyamıyorum yazıyorum sıra sıra bütün küfürlerin dilimde sıralanıyor... Ve; yüreğimi yakıyor bu vuslat yırtık avuçlarıma daha bir hızlı düşüyor gözyaşlarım başkasına sarıldığın geliyor aklıma içim sızlıyor yokluğuna kapatıyorum gözlerimi yaralarımın acılarını dindirirken.. Ama; acıma sen bana ben kızgınım kendime darılma da "sen " oluşuma sanırım kokun avuçlarımı terk ediyor bu gece.. |