YOKSUN İŞTE*
İşte yine yapayalnız karanlıklar içinde kaybolmuş benliğim
Yokluğunla hançer darbeleri vurulmuş içime Ah o yokluğunla kuşların sesini bile duyumsamaz hale geldim... Senin yokluğun kara bulutlarla üstüme çökmüş Hafızam artık eskimiş yokluğun içimi talan etmiş İçimdeki sana ait hatıraları hiç çürütmemiş... Oysa gülümsemelerimin her anında sen vardın Ruhumun en derin yerinde hep yaşadı gözlerin Aşkımızın feryatları çığlık çığlığa hep yaşandı Kalakaldı o feryatlarımız sahipsizce Ve senin yokluğunu hiç kimse sahiplenemedi... Mezarın başına giderken bedenim hüzün akıttı gözlerim Gözyaşlarım dinmek bilmedi Ecel terleri döktü vücudum Benliğimdeki seni kopartıp atamadım Yoksun işte... Mehmet ÖKSÜZ |