Kayıp büyük, dolmaz yeri
Ölüm adın, kalleş olsun
Giden gitti, gelmez geri
Ölüm adın, kalleş olsun

//Ölüm bir an
Gelme olasılığı her an
Tam da bu yüzden
Şimdi söyle
Şimdi sev
Şimdi dök
Şimdi yap
Her şeyin sonu
Her an gelebilecekse
Yarına güvenme.
CAN YÜCEL//

//Azrail gelir kendi
Ne ağa der ne efendi
Sayılı günler tükendi
Yolun sonu görünüyor//

Acısıyla hatırladıklarınızı asla unutamazsınız.Tahammül etmek zorunda
kalınan acıların anlatımında hüzünlü hece şiirinin akışı içindeyiz.
Ölümün adı soğuk.İnsan ve toprak.Zamana ve hayata yenik düşen
insanın ömrü uykuya düşmeye görsün.Okudukça boğazına takılıyor
tüm acılar.Dönülmeyen yerdekilere Allah'tan gani gani rahmet,
hayatta olanlara sağlıklı,huzurlu bir ömür diliyorum.Derin acıdan iç
çekişti, bir o kadar da duygusu yoğun, şiirinize tebriklerimle.
Saygı ve selamlarımla.

çözülmesini isteseydi kodu bir yerde yazardı Yaradan üstadım.
Niye diyor ki, "külli nefsün zaikat-ül mevt" yani her nefis
ölümü tadacaktır diye...şiir bambaşka bir değer ve güzellikte,
ölümün meçhullüğü ve o buz gibi soğukluğu
gayet mükemmel yansıtılmış ve okutturan bir şiir olmuş.
tebrikler ve saygılar sunuyorum.