Son Sonbahar...
bir umut ver
bir umut kalbe yaver olsun zamana ilaç gün bitmeden ömür tükenmeden bu diyarlardan göç etmeden.. ne eylerim, bu gönlü/mü/n bir ricası yürek tutundukça gözlerine mavisin de yüzdükçe yasa gam eklense ne çare, özlem hasretliğinde tepindikçe benim benden gitmemi bekleme, belki ben hiç olmadım belki hale doğum sancılarındayım, doğacak güne aşikar yarına meçhul ertesine koca bir yalan ben nerdem bileyim yokluğuna dair, sabır tam takır ölçüsü hicaz makamı yazılan çizilene mahsus günlerden pazar güze hazırken kahır.. kim istemez ki, bu son olsun, bu son son sonbahar... (Berlin,30.10.2016) Talat Özgen |