Benimde dikenli tellere takılıyor ruhum
Kendimi bir şey zannediyorum sonra.
Bakma bana sen, acziyetim alevleniyor,
Ruhumun elçiliğini yapıyor bir kedi,
Odalar o vakit üç köşeye düşüyor,

Şimdi sesin bir değmeye görsün kulaklarıma.
Hiç okuru olmayan yazarsız bir kitapta
Baş kahraman deli ilan ediliyor anlaşılmadığında,
Anlaşılmadığımda bir bir düşüyor insanlarım
Deli gibi ölesim geliyor yeterince gece olunca.
Kelimelere hapsedilmiş duygular kadar yarım,
Hayatı keman çalabildiğim kadar yaşamışım.
Ne yazık bugünüm dünüme devrim yapamamış,
Ben keman çalmasını bilmiyorum.
Birkaç gün devirdim en fazla şu ömürde,
Belki vapura biletsiz binen martı ölür de,
Belki savaşmayız Che, can bulur simitler.
Belki sokaklara dökülür eylem yapar sustuklarımız.
Ondan sır saklamaktan daha mümkündür bu.
Hiç saklayabileceğim sırrım olmadı ne garip,
Ne garip gölgemiz kadar kirli bir yokluktur su.
Hayatı şiir yazabildiğim kadar yaşamışım.
Ruhum demir alıyor yine bir limandan.
Ben şiir yazmasını bilmiyorum.