Kayıp olmaya yüz tutmuş dostluklar
Kayıp olmaya yüz tutmuş dostluklar
Bir lodos estirirsin denizlerden şehre Ellerinle çakarsın kirpiti caddelere Acı hatıralarım yanması da tek kazancımdır Senden arta kalan karımdır Bir okyanus dostluğumuzu Terkedeceksin bir iki kuru gürültü söze Ne hacet var karnından konuşmaya Sahne boş çık perdenin önüne Ne ben nehirim Ne de sen deniz Ne ben Mecnunum Ne de sen Leyla Geceyi seversem Sanma kendini yıldız Ardından peçete peçete ağlayamam Bel ki de bir katran gölgesi Serinliğinde huzur bulacağım gidişine Dönme çokta muhtaç değilim Sabaha tekrar doğuşuna Sende belki Telefonun her çalışında o mudur diyeceksin Boşuna bekleme Sen gözyaşlarının düşüşünü Kendi pecetenle sileceksin |
Güzel şiire; saygılı mutluluk dileklerimle.
Çok Beğendim.
…………………. Saygı ve Selamlar…