Sustum dünyada, bütün suskunlar aşkına,
Nefes nefeseyim aklımın yokuşlarında,
Lime lime ufalandık hayatın sofrasında,
Neşesi eksik bir çocuk gibi dünya,
Gerçek değildir bu yüzden,
Gülüşler apartmanların ikinci katında,
Biz ki zemin katındayız kaderin,
Hırkamız, sevdiğimizin omzunda,
Ve şimdi;
Gökleri bile delip geçen, gökdelenler arasında kalan,
Yıkım emri gelmiş bir gecekondu gibi kalbim,
Kendine gömülen cenazelerdik,
Fırlamalı sokaklara darbe olmuşçasına,
Sıradan bir şaka gibidir hayat,
Keskin bir bıçaktır şimdilerde toprak,
Mantıklı acılarla beraber doğuyor güneş,
Bir bahanesini bulup kayboluyor ay,
Bir dikkatsizlik bulup;
Ölüversem, ölüm öldürmeden,
Bir boşluğunu bulsam yasaların;
Tedavülden kalksam,
Her ne kadar yalnız da kalsak,
Birbirine benzeyen parmaklar gibi,
Acılarımız da birbirine benziyor artık.