35Olamayacaksın asla eskisi gibi koparıp öldüreceksin nicelerini dalından. Teninde gömülü sevdaların izi düşmüş yüzüne, gece bile koynunda yummuş gözlerini uyur gibi. Aşkı bilmezden gelmekmiş, senin gözünde sevgili olabilmek. Anlamazsın fakat ben bilirim, kabuk bağlasada yaralar, kanamaya müsait tarafları var. İçinden geçerken aşkının, ezbere sevdalar yarattım düşümde, artık sana ihtiyaç yok bu resimde; pastoral bir nü ve son fırça darbesi bu veda. Farz etki şahane bir özlem doğurdu bedenin kendi dilinde, fedakarlık ise beklendiği kadar dı. Olamayacaksın asla eskisi gibi, içinde bir yerde tozlu bir leyla her zaman mecnun isteyecek senden ve yüzündeki maskenin adı sevgisiz olacak. Avuçlarımda takma ellerinin plastik serinliği... |
Şair bilinen bir gerçeği kaleme ve hayatın tam merkezine düsürmüş zaten.
Bazen de tam tersi olabiliyor. Kabuk tutan yaralar yara sahibiylede sarılabiliyor. Yani karmaşası bol bir durum bu.
Zamana ve kişilere göre de degişkenlik gösteren tarafıda cok fazla.
Her halûkarda olacak olan her ne ise bir şekilde şekilleniyor sanırım.
Konu çok uzun fakat buraya bu kadarı düşüyor.
Güzel şiirdi.