Zannederim bu günler dünyanın son dönemi
Birbirimizden koptuk, sevgisiz yaşıyoruz
Vefa nedir unuttuk, dostluğun yok önemi
Yangınlara su değil odunlar taşıyoruz
Çünkü yaşamıyoruz, kullanıyoruz dini
Bu yüzden taşıyoruz kalplerimizde kini

Değerleri unuttuk, ihtirasa kapıldık
Ve böylece başladık her şeye alışmaya
Hiç farkında değiliz ama köle yapıldık
Kendimizi kaptırdık mal için çalışmaya
Darda kalmış birini görse de aldıran yok
El tutmayı unuttuk düşeni kaldıran yok

Allah diyen herkesi allame sanıyoruz
Olmasada din ile diyanetle ilgisi
Söylenen yalanlara çok kolay kanıyoruz
Çünkü yok din hakkında çoğumuzun bilgisi
Bu yüzden uyanıklar İslam’ı kullanıyor
Güçlü olan güçsüzün avına çullanıyor

Müdahale etmeyip olanı izledikçe
Tükeniyoruz dostlar, günbegün eriyoruz
Yalanı öne sürüp gerçeği gizledikçe
Bakın her gün onlarca Şehitler veriyoruz
Menekşemin tadı yok, gülümün, lâlemin de
Çünkü insanlar hâlâ keyfinde âleminde

Gül yüzlü Peygamberin kutlu yolundan çıktık
Yardım edin diyordu darda kalan birine
Ondan uzaklaştıkça ruhu zindana tıktık
Bulaştık bu dünyanın temizlenmez kirine
Bu nasıl bir uykudur bu ne türlü bir illet?
Nasıl bu hale geldi bin yıllık necip millet?

.