Ve bazen güneşi batırıp içinde
ve bazen
güneşi batırıp içinde ruhunu yaslarsın dinlensin diye uzak çok uzak bir şehrin göz değmemiş dilsiz enginlerinde yükünü indirip de bir kenara soluklanırsın sevecen bir bakışın dipsiz yeşillerinde geç kalmışlığın telaşı dolanırken ayaklarının dibinde çırpınır bir kuş gibi yüreğin uçmak için nicedir özlemini kurduğun düş ülkelerine içli bir ezgi olur nefesin çekersin buruk bir tat serpilir üzerine gitmek ile kalmak arasında bocalasan da seversin anıların kalır hızlandırılmış bir filmin soluk karelerinde bir de gülüşün bir kelebeğin günlüğü gibi geride S.E.C |
Belki kopuk kopuk
Bazen berili eksik derin
Ama bir bütünü yutan kelimelerin
Dizelerinde zevkine vardım
Saygılar Sevgiler...