Şükretmeyi severim, şükredeni ondan daha çok...Bugün bir dostla sohbet ediyordum. Arada sırada yazdıklarımı ona gönderiyor, değerlendirme alıyordum. Aldığım değerlendirmelerin sonunda ona şöyle yazdım:

''Şiir yazmıyorum artık hocam..Sadece bakınıyorum. Şiir külfetli bir iş aslında külfetten öte çok sevmektir. Sizinle karşılaşıncaya kadar şiirin ölçeğini ölçüsüz olarak biliyordum .ama bundan sonra ölçünün aslında şiirde sevildiğini gördüm. Her şey gibi her şiirinde ölçülü ve yerinde kullanılan kelimelerle şiir olabileceğini anladım. Artık şiir yazmıyorum. Ben iyi bir okuyucu ve yorumcu olarak ve arada sırada nesir yazarak devam edeceğim.''


Ben bu sitede öteden beri vardım. Öteden beri yazmaya gayret eden biriydim. Gayret öyle ki hayrete eş/değer oluverdi. Şiir yazmak külfetli iştir evet, lakin şiirden anlamak belli ki daha da külfetliymiş. Siz konuşur gibi şiirdesiniz,kelimeleriniz saf ve öyle ki hiç bir şeye bürünmeden kapı çalıyor.Biz kapıyı açıp açmama konusunda kararsız kalamıyoruz ,çünkü şiir kendisini ele vererek gelmiştir içeri. Şiirler böyledir. Hisler böyledir değerli dost. Şimdiki adım ile önceki adım arasında fark var lakin yazı ve şiirlerimde tek fark ( ...) .



saygılar