kendini dolandırmak
sen aczini karanlığa anlatırken,
ben bu şehrin üstüne benzin dökmüştüm bir gölgeni bir de çiçekleri umudun mapusuna götürmüştüm. oysa sen gülüyordun, şakayla karışıktı her hüzünün. kuşları ise, çoktan unutmuştun. gülüyordun, anlatıyordun nedeninin bilmeden... ve ağlatıyordun, farkında değildin. ben bir sayfa daha karaladım bugün sen kim bilir nerede, nasıl?... hiç bilmedin ben sana dair hiç şiir yazmadım. /ŞİİRE İLHAM KAYNAĞI OLAN YAZI’NIN SAHİBİNE -o k e n d i n i p e k b i l m e z :)- bir demet teşekkür.../ |
ellerine sağlık beğeniyle okudum...