Zayi UykularGözlerim buğulu bir yokluğa uyandı bu sabah Ne garip gönlüm kırık umutlardan yazılan şiirlere alışmış T/adını sildi gitti diyor dudaklarımdan rüzgâr! Savurmuş hislerini zamanın hoyrat rengine Vurmuş teselliyi kadehlerin dibine Vaktin b/akışından olsa gerek bu anlamsız küskünlük Ah ile tükenen ne çok şarkı varmış radyoyu açınca anladım Viran geçer şimdi umutlarım etme şiirleri zayi Ne yalan... Yıldızlardan fallara baktırdım Yok zulasında saadet bahşeden yıllar Sonra diz çöküp toprağa ağladım hasreti biter mi tövbeli dilimin? Sır saklayan zulam can kafesime sığmıyor! Sıkıyor... Arşa avaz ediyor nefesim mecalsiz Yok teselli olduğum yalanların kârı Bahtıma aşk yağmurları dökülüyor Ne gariptir ki ben çıkıp ıslanamıyorum Serpilmiş ölü toprağı en güzel mevsimlerim kurak Şimdi ağlak bir çocuk var gözlerimde Içimde harmanlanan baharı sunak ettim Düşlerimi çalan o zalimin ellerine /D/ilinden topladığım tesellilerle avunurum bilmez misin, ecnebiyim bu kentte/ Nuray AYHAN... 26.09.2016 Döşemealtı/Antalya |