Bir gece vakti,
Özlemler vurur yüreğimi..
Şimdi bir şiir yazılır derim
Ve başlarım kendimle konuşmaya..
Neyi özlediğimi bilmeden,
Bir hasrettir o yüreğimi titretten..
Bir şarkı dinlerim sonra,
Çocukluğum gelir oturur yanıma..
Anlat derim ona..
Başlar naifçe bir şeyler anlatmaya..
Umut doludur yüreği..
Hayaller desen gırla..
Öylesine sevecen,
Kimseden kötülük beklemez..
Kötü nedir bilmez..
Toz pembedir Dünya ona..
Hep mi güzel bakar etrafına !
Bakar elbet !
Çünkü o hala saf kalmış,
Bir ruhun yansıyışıdır ortama..
Bir tebessüm yerleşir dudağıma..
Ah be çocuk derim içimi çekerek,
Keşke Dünya hep senin sandığın gibi olsa..
O an biri daha katılır bize,
Elinde bastonu,
Saçlarında akları,
Yüzünde yaşanmışlıkların yorgunluğu..
Derin bir ahta o çeker,
Başlar bizimle sohbete..
Anlatır bilge misali,
Acıyı, sevinci..
Ağlamayı gülmeyi, anlatır bize uzun uzun..
Hayata dair birçok deneyimi..
Çocuk ya bu, sorar durur ona boyuna bir şeyler..
Yorulmaksızın cevaplar yaşlı bilge..
Sonra ben girerim devreye..
Geçmiş ve gelecekten
Bugüne gelirim..
Durup bakarım ikisine..
Çocuğun başını okşarım,
Benimle paylaştığı bütün coşkular için..
Teşekkür ederim ona..
Gülümser çocuk, mahcup bir tavırla..
Vedalaşıp ayrılırız sonra..
Yaşlı bilge ve ben kalırız,
Bakarız öyle birbirimize..
Anlar o beni konuşmadan..
Başımı okşar titreyen elleri ile..
Evlat der, yaşamaktan korkma..
Ve ölümü asla aklından çıkarma..
Kıymet bil, Kimseleri kırma..
Zorlu olsa da yolun, pes etme..
Umudunu ve yaşama hevesini kaybetme,
Her zaman bir yanın çocuk kadar naif olsada,
Olgunlaşmanın da tadını çıkar..
Zaman çabuk geçer,
Anın tadını çıkar, der..
Ve ekler !
Başın sıkışınca bana danışmayı unutma..
Tamam derim yaşlı bilgeye,
Vedalaşırız onunla da..
Kalırım yine bir başıma,
Ve anlarım ki !
İnsanın zaman zaman
Kendisi ile dertleşmeye ihtiyacı var..

Yazan: Gönül Çeşli