YOKLUĞUNDA ZAMAN DURUREğer yüreğinde yoksa yerim Bırak ağıtlarımı bırak bende kalsın Yaşamak istemiyorum ihanetini aşkın Dayanmak zor yalnızlığında akşamların Unutmak mümkün değil seni Bir şarkısın gibisin hep dilimde Ağır aksak ilerleyen zaman içinde Akşamdan kalma sarhoşluktur benimkisi Birgün sen de anlarsın Katran karası gecelerde yalnızlığı Maziden kalan ne varsa yırtıp atarsın Lanet edersin yaşadıklarına Sevmek neymiş o gün sen de anlarsın Bir şeyler eksik içimde Ne gelecek kaygısı Ne de beklentisi kaldı Paramparçayım toplayamazsın ki Sustu kuşlar ötmüyor artık Çiçekler boyun eğdi yüreğim ağlamaklı Dün yok yarınlar beklemede Zaman kalleş hayat bir tiyatro Saatler seni gösteriyordu dudaklarımda ismin Şimdi çok uzaklardasın kaygılardan uzak Ne zaman gelmek istesem kurulur tuzak Bir tek hayalin kaldı gözlerimde Bazen dil susar konuşurduk bakışlarımızla Şiir gibi bir şeydi seni yaşamak Seni sevdiğimi nereden bilecektin Hiç fısıldamadım ki kulaklarına Sabahı olmayan gecelerde sen diye ağladım Senin yoktu haberin Hiç silmedim ki yanında gözyaşlarımı Bu dünyadaki en ağır yük Sevdiğinin kalbini avucunda tutabilmektir Ayrılığın dilsiz olduğunu senden öğrendim Ve ben tek kelime edemedim Anlamaya çalışmadın hiç beni Yüreğime girmeyi denemedin Oysa Anlatabilirdim kendimi sana Kimbilir severdin belkide Seninle bir olup kenetlendikten sonra Ölümün bile bizim için Anlardın bir başlangıç olduğunu... Refik 28 . 09 . 2016 İstanbul |