ÖLÜM DEDİĞİNİZ AŞK BİLDİĞİM KIYILARDA
ÖLÜM DEDİĞİNİZ
AŞK BİLDİĞİM KIYILARDA dokunurken duyarlı hücrelere yanağımda büyütüyorum nefesimin buğusunu altın buselerle yağmur iki dudak arası / kar beyazı iki dudak arası / kan kırmızısı yumuşaklığın son tadımlanışında yağmur emzinen toprağın kokusu her sağanakta urgan oluyor kurulan darağacıdır tavırım tavizsiz tekin gece tütsün bırak yansın göğsünde /yanlış kararlar/ sürgünler yollayan karanlık dostluğunu özlerken akrebin boğuyor çığlıklar bakir umutlarımı menekşenin şahidi karanfil olmuyor niçin narinleşirken sarmaşık gölgeleri prangalarla hemhal vücudum peygamber çiçekleri besler ölüm dediğiniz aşk bildiğim kıyılarda Adem KARAFİLİK |