ÖLÜM MEVSIMI
Zamanı geldiğinde öten kuşlar gibi,
Ecel geldiğinde de , Ölüm kuşları öter başköşende, Aklın kabul etmezken bu gerçeği, Neden zamansız olur ölümün sessizliği, Savaşırken aklın ve kalbinle, Düşüyorsun günden güne Hazan mevsimi gibi gecelerde, Içten içe yanıyorsun bu acı gerçek ile, Neden diyemiyorsun ki, Susuyorsun yangınlar içinde... |