Eylül ve mazi
Yine Eylül
Yine hüzün. Ne zaman Eylül gelse mevsime İçim bir başka oluyor. Sanki...sanki tüm mevsimler özlemini Beklenen sevgiliyi , hiç bitmeyen ayrılık vaktini Eylüle bırakıyor Sonbaharla çalar kapımın zili Kayıp gidenlerin sesi , Hasretle beklenen mutluluk En çok bu zamanlar acıtır içimi. Dizleri yamalı öyküler ,odunun titrek ateşi En çok bu zamanlar özlenir Hele ... elinizde salep kokan yırtık bir kitap, ve üzerine yazdığınız onlarca hatıra izi varsa.. Birden ayak izinizle karışır rüzgarın sesi Hani...Bir soğukluk hissedersiniz ya ensenizde... İçinizde fırtına ,gözlerinizde yaş, Dolar taşar hatıralar... yalnızlığa vurur zaman Yada eskimeyen sevgilinin avuçlarında Yürürsünüz yollarda bir başınıza. İçiniz dışınız tenha ,dökülen yapraklar... Hazan kokar her yanınız Soruyorum şimdi Eylül bakışlı ağaçlara Getirir misiniz maziyi ? |
Kalemin susmasın
__________________________Selamlar