Emin Önü Kadıköy....
Göklerden bir emir geldi
Yerin altı üstü Damarlara yürüdü fıliz Baharlar büyüdü Sulara indi söğüt kelebekleri Leylekler geçti üzerimden Gözlerimde asılı duran Yollar döküldü ayaklarıma Yarını aydınlatacaktı umut Kendince sınırları kaldırdı Vapur son kez sallandı Son kez yükseldi veda sirenleri Pervaneler dalgalara çarparak geçiyor Martılar balıkları öpüyor Şehveti dudaklarında öldürenlerin mutlulukları İçi şişkin cüzdanların içinde gizli diyordu Baştan aşağı şuh parfüm kokan Gösterişli bir kadın Çiçekçi kızın Gül kokan ellerinden tuttum Kilitlendim Konuşacak cümle bulamadım Tebessüm ruhumun kar tanesi Mutluluk öpülesi kadar heyecanlıydı Sokaklarda volta atıyordum Kuru avare insan kalabalığında Endişelere belendi beklentilerim Büyümeyen çocukluğumun masumiyeti Merdivenlere yasladı Nabzımı yokladım İnsanların yerleri değişse de Kiliseler kaffeler Her şey yerli yerindeydi Gölgem büyüdükçe küçülüyordu ayaklarım Zaman uzuyor Vakit daralıyordu Vapur son kez sallandı Üzerinde bir dolu insan yığını Son kez yükseldi veda sirenleri Kadıköy iskelesi bomboş kaldı ... Sibel Kılıç.... Sevdayeli.... |