Seksenli yıllarda kaleme aldığım bu naçizane şiirim,daha henüz etrafı duvarlarla çevrili,Doğu Almanya toprakları içerisinde kalmış ada gibi bir şehrin, sessizliği bile insanın içini ürperten gecelerinden birinin anlatımıydı.. Başta Rusya olmak üzere,kominist blok ülkelerinin, insanı ruhen etkileyen,içini ürperten o baskısı,kara bir bulut gibi her an Batı Berlin´in üzerindeydi .Bizler modern bir hapishanede ama her an herşey olabilir korkusu ve tedirginliği içindeydik.. Batı Berlin, yine kendi icinde bölünmüş halde Amerika,Fransa ve İngiltere askerlerinin kontrolü altındaydı..O asırlık duvarlarda ki mermi izleri yarısı yıkık duvarlar,bazı yerlerde hala bombardımandan kalma moloz yığınları duruyordu.O zamanlar yaşadığımız ev böyle bir ortamın içindeydi ve ben geceleri hep cam kenarına oturur o acımasız ikinci dünya harbinin yaşandığı yılları,seyrettiğim gerçek arşiv filmlerinden de esinlenerek gözlerimin önünde canladırır,gestapo´ların (Özel nazi subayları)gaz kamalarına götürmek için evlerden teker teker topladıkları insanların gitmemek için direnmelerini gözlerimin önünde canlandırıdım..İşte bu naçizane şiirim o yaşadığım anıların hikayesidir..Okuyan gözlerinize sağlık..Teşekkür ediyorum..

Vakit gecenin tam ortası,
Ve yine...
Ses soluk kesildi
Robotlar diyarında...
Gözümü alan,
Birkaç ışık vardı..
Şimdi onlarda söndü,
Karanlığa büründü,
Katran karası o asırlık duvarlar

Ip ıssız..

Boğazımda ilmeği
Yağlı urgan gibi
Uzayıp giden heybetli sokaklar

Bazen..
Bir inilti,bir yakarış duyarım
Tarihin derinliklerinden
Gestapo´ya gitmemek icin direnen
Geceyi yırtarcasına
Feryad edip inleyen
Kolunda "Davud yıldızlı" bir çaresizden..!


Belki de o feryad,o haykırış..

Vicdanen..
Hicap duyupta geçmişinden
Teselliyi şişelerde arayan
Bir sarhoşun yarasıydı hep kanayan
İsyanıydı,nefretiydi soyundan...!

Şimdi...
Kurulmuş zemberekleri,
Herbir robotun.
Yine...
En derin uykusunda.
Karalar içinde KOCA BERLİN....!