Bir şiir yazıp susuyorum.
Sonbahardı.
Rüzgar vardı. Gürültü, kalabalık. Ve ben onca şeye rağmen. Bakakalmıştım sana. Yürekten gelen bir sesti bu. Tutulup kalmıştım. Yıldızlar bile kaybolurken gökyüzünde. Ben kalabalık içinde seni aramışım. Hayaller kurdum bakarken sana. Başkası görür diye de korkuyordum. Arada çevirince yüzümü başka tarafa. Gölgeni arıyordum. Ne zaman böyle olsam. Bir şiir yazıp susuyorum. Sabah kalkınca aynı hayat nasılsa. Derin geceler boyu seni düşünürken. Belki de sen en saf güzelliğin ile uyuyordun. |