Can Canana Mapusmuş...
yine ben ben ileyim
vururken gece darbe ne eylerim hayat bu yalnızlık son bir çare... ömrün taksiratıdır el kol bağlı olunca istediğim kadar ben dilesem de boşuna... elin eline varmış ben yanarken an va an bunun neresin de hak kader denilen yalan... sanki onun umrunda tükenirken umutlar o nerden bilecek ki ben ben de kayıbım yar... can canana mapusmuş aşk sevdaya mahkumsa ben önceden bilmedim bu da benim şansıma... (Berlin,23.09.2016) Talat Özgen |