Sevgili Dostum : Mustafa Dibektaş anısına.

Nereden nereye geldik be
Nereye gidiyoruz
Kimi sorsak
Suskun
Bir o kadar durgun
Gülümseyen yüz arıyoruz
Bir gül dalı gibi
Mevsimli mevsimsiz istiyoruz
Mesela bir çift göz
Baktığında kendini baktıracak
Konuştuğunda
Kelimeler ısıtacak içimizi
Zaten yağmurlu havalarda başladı
Kozağaç köyü susuzluktan kurtulacak
Susuz hiç bir şey olmuyor be
Kimlere dert yansak
Hepsi yanımızdan tez kaçıyor
Koyu koyu boyamada üstüme yoktur
Ve bir o kadar da beceriksizim
Hep dışını boyuyorum hayatın
İçine bir müdahalem yok
Nereden nereye geldik aşk mı var len
Başınız sağ olsun ağır yaralı götürün
Ruhlar ile idare ederiz
Sevmeyi seviyoruz
Bu kadar da sevilmez ki
Barış diye bir şey mi kaldı
Her an bir savaşın içindeyiz
Yıllar ne bahar görüyor ne de yaz
Havalar bozuk dilimizden kırık biçim deyiz...