NAMLUNUN UCUNDAKİ KADER
Emsali görülmemiş bir destan kaleme alınıyordu
Siperlerin ardında Canını değil vatanının hürriyetini düşünüyordu onbinler Ölüme yürüyorlardı tereddüt etmeden Gerçekleştirmek için bir kutsal ülküyü Büyük Ata düşlüyordu karanlığı yıkmayı Cehaleti yenip aydınlığa çıkmayı Gücünü aldığı milletine vadettiği yeni bir hayattı Hiç alışık olunmayan Sönmüş bir ateşi yeniden yakan Atanın gözlerindeki ışıktı Düşmana korkuyu hissettiren Dudaklardan dökülen duaların nuruyla çarpışan Esareti kabul etmeyen bir milletin onur mücadelesiydi Aslolan vatandı Uğrunda dökülen kan kutsaldı Toprak şehadetleriyle üzerine düşen Gencecik evlatlarını kucaklıyordu Cehennem yeryüzüne inmişti Namlunun ucundaydı kader Taarruz nasırlı ellerin,çıplak ayakların Zaferini müjdelediğinde Tek gayesi yurdunu müdafaa olan Bu kahraman insanların çabası karşılık bulmuştu Artık rüzgar tersine esmeye başlamıştı Küllerinden doğan bir millet Döktüğü kanla toprağına kök salıyor Verdiği canla yurdunu ebedileştiriyordu Bir devir kapanıyor Yepyeni bir devir başlıyordu... |