DOSTLARIM ARKADAŞLARIM VARDI
Uzakta durmayı marifet sayan,
Ne kadar insan olsa da yola çıkılmaz. Acılar senindir ey kalbim, dayan, Bir tek balta darbesiyle ağaç yıkılmaz. Şimdi rotam değişti başka limana, Fırtına bitince gideriz bir gün. Kalpsiz insan hiçbir zaman gelmez imana, Deli gönlüm başka bedenlerde vuslata sürgün. Bu acılar çileler bir gün elbet bitecek, Umut ediyorum olacak her şeyim düzgün. Zalimlere Yüce Mevlam bir dur diyecek, O zaman kim olacak bakalım ebedi üzgün. Bu yaşadığım kaderi kim belirliyor? Bilmem ki ne kadar hüküm sürecek? Ha bugün ha yarın derken yaş ilerliyor, Kan ağlayan gözlerim birgün gülecek. Deniz ortasında kaldım yılan aradım, Arkadaşlarım dostlarım vardı,hani çoklardı? Hayatımda ilk defa ben sevdalandım, Döndüm arkama baktım ki onlar yoklardı... |