SUSKUNLUK
Bugün
yine sensizim. Gecenin suskunluğuyla kardeş olan yüreğimin, götürdüğü yerdeyim. Dalgalar adeta yok gibisine durgun. Ay sönük, yıldızlarda aheste aheste, sanki ışıldamakla ışıldama’mak arasında tam bir çelişkide. Yakamozların halini hiç sorma!per perişan, adeta görüntüsü bulanık fi tarihinden kalma antika film gibi! Öylesine solgun ve öylesine renksiz. Gündüzden yorgun düşen martılarla karabataklardan’da ses seda yok. Anlaşılan bugün benle birlikte hiçbir şeyde, ne tat var? Ne’de tuz?. Mete Tekçe . |