Git (GaziAntep’e tayini çıkan Erdemli Lisesinin efsane ingilizce öğretmeni iyi yürekli arkadaşım,bacım Serap Şahin’e ithafen)
Sen gidiyorsun ya
Bu şehir yerinde kalacak mı sandın ?
Bu gök,bu yıldızlar
Bu çiçekler sensiz açacak mı sandın ?
Bak hüzün hamağını kurmuş memleketten gurbete yine
Belkide yarım kalmış bir göz yaşını dökmek için
Ufkun ötesine kürek çekmek için kalbinden
Taaaa çok uzaklara
Böylemi olmalıydı sonu ey kader!
Böylemi bitmeliydi yazdığım son şarkı
Ölmelimi idi ölüm
Dibe vurmuş acıların zulasında
Bilmem neden sonudur
Eylül bütün mevsimlerin
Neden kopup giden yapraklardan dökülür
En acısından hüzün
Kısa dalgaların gölgeliğinde
Akar zehiri ayrılığın
Biz sana ayrılmadan daha şimdiden hasret
Belki gurbet ellerde
Yanlızca kelebeklerle konuşacaksın
Sığırcıklar silecek gözyaşlarını
Bizi anacaksın
Saçlarından uçup giderken
İki beyaz güvercin
Senin mutluluğun
hep serap olacak
İstanbul tenha bir uyanışa şahit olacak
Belkide yanıp kavrulacaksın
Zemheride.
Bir uçurtma uçuracaksın gözlerinden
Dolunayı taşmış hüzünlerden
Bir gece olacaksın
Özlemlerin şafakta dibe vuracak
Ağlayacaksın
Bir tek sen misin ?
Eylüllere kırgın bir tek sen misin
Gurbeti gözyaşlarıyla sulayan
Çarpacaksın
Bir hasret şiirinin son beytini
Ya da bir posta treninin
Karanlıkta uzayıp giden sesini
Gittiğin şehrin duvarlarına
Belki de dönmek isteyeceksin
Bir vuslat dalgasının ezgisiyle
Geri çekecek seni ideallerin
Kaç gemi yakacaksın
Endülüst’te
Ufka bakan gözlerinin limanında
Hasbel kader
Yol üstü uğrarsan hatıralarına
Fulyaları getir
Geldiğinde çiçeksiz ve sensiz
Bir okul bulacaksın
Mutluluk getir
Yapraklarını dökmüş
Hüzünlü bir bahçe bulacaksın
Madem ki istiyorsun
Yinede git
Git ki alem bir adam görsün
Git
Millet bir yürek görsün
Git
Antep bir ingilizce öğretmeni görsün
Not**:Uğurlar olsun sohbetine doyamadığımız arkadaşım
Uğurlar olsun zümrem
Giderken hatıralarını bırak git
Onlar bizim değişmeyen mazimizdir