Gelen Bayram Ama Ben Gülmem, Gülemem..

Ne kadar güzel.
“İşte bir bayram daha geliyor.” der bazısı.
Bazısı da;
“İçimi yakan zamandır bu bayram zamanı.” Der.
Şairin dediği gibi,
Kimi ağlar, kimi güler. Bu ne acaip dünyadır.
Bayramlar bir başkadır diğer zamanlara göre lakin.
Sevinçler de, elemler de çığ gibi olur gönlünde insanın.
Sanki topuyla, tüfeğiyle gelir bayramda hüzünler.
Verilse de devlet tarafından izinler,
“Zaman bulamadım.” diyen insan çoktur bayramda.
İçinde hüzün olmayan insan, yoktur bayramda.
Burun direklerinin, sızladığı zamandır bayram.
Sevenlerin sevdiğini, gözlediği zamandır bayram.
Sevenlerin sevdiğini, özlediği zamandır bayram..

Tiyatro değil ( E )lbet, ( ROL ) hiç değildir.
Bayramda, yanaklardan süzülen yaşlar.
İşte böyle yaşlarla doludur, bayramda nice başlar.
“ Öldürür beni işte bu keder “ diye çoğu iç geçirir bayramda.
“ Ne yapayım kader.” Der ama yağı erir bayramda.
Kısaca, ayrılık belası bayramda bambaşka yakar insanı.
Sanki gördüğü her çehre, bir başka sıkar insanı.
Annem yok der pek çok insan.
Ben de haykırıyorum işte:
Annesiz zamana ben bayram demem ki.
Çünkü annem yoksa ben gülmem, gülemem ki.

Cevabını bilmediğim hiçbir soru, üzmez bu kadar beni.
Lakin annesiz bayramlarla üzer, bu kader beni.
Bayram geliyor ama, öpeceğim en müşfik el yok ki.
Bayram geliyor ama, dünyadaki en güzel gül yok ki.
Bayram geliyor ama, “ YAVRUMMM” diyen o dil yok ki.
Yoklarla yaşayacağım, işte bir bayramı daha ben.
Çünkü;
Annesiz zamana ben bayram demem ki.
Çünkü annem yoksa ben gülmem, gülemem ki.

Mustafa EROL
Eğitimci-Yazar-Şair
11. EYLÜL.2016