Yüzemeyen Mevsim
Seni öldürmemesine asla izin verme
Diye başlarken mektubuma, Ellerimde ateşin soğuğu Ve beni yakamayacak bir buz vardı. Yazarken ellerimi kalem yerine kalbimi kavrarken yakaladığımda, Mevsim değişti. Mevsim rüzgarın hızını almış, Fırtına çıkarmıştı. Mektubumdaki zarflar zor durumdaydı. Gözlerimdeki kapı açıldığında Demirden gelen sesle irkilen bedenim titrerken, Gözyaşlarım boğuyordu kağıtları. Yüzme bilmeyen kelimelerle taşıyordum sana. Hislerimi Beyaz denize akıtıyordum. Donuk bakışların, Beyaz denize yükledi sıfatını. Donmuştu. Ve ardından beni kara gömdüler, Güneş bana küstü. Artık soğuk ve siyah bir yeryüzü vardı arkamda. |