AYRILIK DEYİNCE
Ne zaman bir cemre toprağa düşse,
İçime bir hüzün çöker ayrılık. Ne zaman bir yetim boynunu bükse, İçime bir hüzün çöker ayrılık. Derviş asasını eline alsa Garibin anası uzakta kalsa Sılada sevdiğim bir haber salsa İçime bir hüzün çöker ayrılık. Allara boyansa bayraklar gibi Suya hasret kalsa topraklar gibi Ateşlerde yanan dudaklar gibi, İçime bir hüzün çöker ayrılık. Karanlık geceler korkutur beni Ne çok sever idim bilseydin seni İncitme ne olur bu nazik teni, İçime bir hüzün çöker ayrılık. Çok gurbeti gezdim çok hasret çektim Yollarına nice çiçekler ektim Yıldızlar misali kalbinde tektim, İçime bir hüzün çöker ayrılık. Bağrımda bir ateş yandıkça yanar Gönlümdeki yara durmadan kanar Şu dilim her zaman adını anar, İçime bir hüzün çöker ayrılık. DOĞANAY’ım bir şey gelmez elimden Sevda dedikleri düşmez dilimden Mevlam ayırmasın beni gülümden, İçime bir hüzün çöker ayrılık. Kemal DOĞANAY |