KADER...Bir ay doğsa tepelerin ardından Sen gülersin karanlıkta yüzüme Kurtulurum şu feleğin derdinden Gözün değse bir tenhada gözüme İçim uçar düşününce derinden Semalarım pembelere boyanır Sen gelmezsen şu gönlümün şerrinden Hüzünlerim hançereme dayanır Sonrasında boyuyorum siyaha Umudumu, bebeğini gözümün Çölde kalsam hayal etmem bir vaha Uçurumdan farkı kalmaz düzümün Hasretinle ateşlenen başımı Taşa vursam taş yarılır derdimden Dört mevsimde mihman olan kışımı Her ne yapsam gönderemem yurdumdan Benliğimi yarınlara taşıyan Merakımı, hevesimi yutarım Her gecenin peşi sıra ışıyan Günlerimi geçmez pula satarım Amaçsızca gökyüzünde savrulan Zerre gibi bakan göze görünmem Kerem olsam ateşlerde kavrulan Kader böyle deyip hale yerinmem 09.09.2016 |