BİR ÖLÜNÜN ŞİİRİ
Sokaklar kan içinde sevgilim
Savaşın bilmem kaçıncı gününde, Bir subay iniyor sokağa Sıkıyor daha on beşine girmemiş bir gencin başına Artık kimse sesini çıkarmıyor sevgilim Oyuncak tabancalar gibi, Oyuncak bebekler gibi sokağa dökülüyor cesetler Penceremin önüne, her gün bir çiçek koyuyorum Vuruyorlar en kırmızı yerinden, En sevdiğin gri hırkanı alıp Seni bulmaya geliyorum bugün Sen de beni arıyor musun sevgilim Benden önce gelirsen evimize Biraz para var çekmecede ve sana yazdığım sayısız mektuplar ve bir de silah sakın ölümü düşünme sevgilim! Ben seni düşündükçe ölemiyorum. Aylin ERYILMAZ. |