KALKIP DÜŞTÜĞÜM YERDEN...
Kalemimi kalbime bandım yine bu gece
Yutması zor hisleri bölerek hece hece Mısralarla aramda yapıyorum imece Gülümserken aniden çatılsa da kaşlarım Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım... Gerçeklerle hayaller ortak paydasız kesir Suç kimin düştü isem duygularıma esir Benim yüzümden kimse olmasın müteessir Sessiz sessiz içime akarken gözyaşlarım Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım... Uykusuzluk belası işi baştan savar da Gölgeler arasında bazen olup hovarda Akıl teraneleri gezinirken duvarda Bir noktaya takılıp donsa da bakışlarım Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım... Aşkla yapıştırırmış kırlangıçlar sıvayı Ben ördükçe savurdu fırtınalar yuvayı Kendime yenik düşüp kaybetsem de davayı Umuda kanat çırpar gökyüzünde kuşlarım Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım... Bazen vurmak gerekir! hayatta kalmak için Duygu sömürüsünün dibine dalmak için Ne fırsatlarım varken intikam almak için Merhametliyimdir can acıtmaz yakışlarım Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım... An gelip tüm mazimi yaşanmamış saysam da Kendime sözler verip bir başlangıç koysam da Kafamda kurup kurup sonrasında caysam da Tahammül bendesini yıksa da akışlarım Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım... Hep böyle gitmez derim, devran tersine döner Gökkuşağı açılır hüzün yağmuru diner Bir avuç dua serpsem üstüme huzur siner Gökten merdiven iner tükenir yokuşlarım Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım... Sabreyle engin gönlüm, bu dem de geçer bir gün Katar katar gam yüklü turnalar göçer bir gün Eşim dostum yakasız gömleğim biçer bir gün Ne kadar uzun sürse biter kara kışlarım Kalkıp düştüğüm yerden yürümeye başlarım... ............. Dr.Ayşe İzci Coşkuner (Bulem hatun), 3/9/ 2016 Antalya... |
Kalemin susmasın
________________________________Selamlar