Mavilerin Kavşağı...
bangır bangır ağlamamız
mı lazım illem yaşayamıyoruz diye zaman, her gün ölmeyi hayat sayıyorsan bilemem bildiğim tek şey var her şey yalan nefes soluğa mahkum bizler yaşama yalnızlık koyları birer muamma etrafı kalabalık çıkar ambarı fark etmiyor uzaklık yakınlık sevgi tam takır.. kucaklaşmak istiyor dengileri ile kol kola girip gezip tozmak mavilerin kavşağın da umudunu daima yeşil tutmak çiçek bahçelerin de gül kokusu eşliğinde, hasretliğin bir ismi varsa eğer işte budur belki insan olmanın belki yürek taşımanın tek şartı ve o zaman ölümün adı bile hoş gelir kulağa gözlerde gördükçe cennetin kapısını açık sonuna kadar, kim ulaşmak istemez ki kim kavuşmak istemez sevdasına yar... (Manisa,23.08.2016) Talat Özgen |