Mevzubahis
Bir ömür, her gün, her saatte,
Durmadan, defaatle, menfaat güdüyorduk, Geçmiş oynuyordu, Gözlerimizin sinir uçlarında, Pür dikkatle, İzliyorduk, Bir inşaat haliyle çırpınan, Cılız hayallerimizi, Kaderin cilvesine inat, Plandan tuğlalarla, sıralıyorduk, Derin bir iç çekişle, Bugünlere döndürüldük, Sonra karanlık, öldük, Sessizliğe gömüldük; Ya da sessizlik bizi gömdü, Şöyle bir, aralandı gözlerimiz, Bize, şiddetle vaat edilenleri gördük, Neyi kaçırdığımızı anlamamız içinmiş, Bu küçük resimler, Sonra ne bizim ateşimiz dindi, Ne biz söndük. |