Eşşeği ittim yaraEşşeği ittim yara, kaldım yaya Sırtıma sardım yükü, çıktım yola Gün boyu gittim yaya, eşşek gibi Ağrıdı sırtım ve de verdim mola Ihlayarak, akşama vardım köye Köyde gören güldü, delirmiş diye Sanki moral oldu, bizim köylüye Sırtıma almış yükü girmem köye. Yükleri attım yere, kurşun gibi Sanki yulardan, boşanan tay gibi Bir köşe buldum dayadım yükleri Köylüye sattım gülerek her şeyi Ertesi gün oldu, bizim köylüden Bir yeni eşşek daha aldım da ben Kurtuluverdim, köye dil olmadan Eşşeği okşar dururum şimdi ben Müfteilün / Müfteilün / Fâilün 21 Ağu. 16 Ahmet Yüksel Şanlıer |