Gelincik Gözlerin
Sebepsiz bir kavganın çiçek kokan teninden
Ayrıldım aşkla ruhun birleştiği yerinden Tanrı bilir iyiyi o hep doğruyu söyler Ben gitmeliydim önce gelincik gözlerinden Semazenler semahta, cemde kırklar yediler Adını bilmediğim çiçekler dillenirler Güneş solar kararır günü böler ikiye Yitirir düşlerini aşksız kalan şairler Senden kalan ne varsa harabesi içimin Bulut çöllere yürür suyu çıkar sicimin Gayri hasret ağları iplik iplik örülür Uçmayı bilemeyen ürkek bir güvercinim Ömrümden güneş çaldı zamansız düştü karlar Uydurulmuş mecnunlar yalancı bahtiyarlar Bastığım her yer ateş bu şehir ki amansız Cehennemi büyütür sevgilisiz diyarlar.... Bilal KARAMAN |