Üç Şubat
Bir fırtına kopar, bir ateş çarpar
Çarpar yüreğime sevgilinin gelincik bakışları Çarpar da susar rüzgârlar Susar haziranlar Eylüller susar Geceler kopartır adamı Kopartır ömrü Yangının orta yerine Gözün döktüğü dokunur Kurşun gibi geçer ciğerinden Dokunur taş kesilen hatıralar Feleğe sitemler etse de şikâyetçiler Kanı çekilmeyen ruhun bedeninde Aşk hep vardır Vardır ihanete hazır bedene Temas edecek buz kesiği eller Sen, kendini öpen âşık Kasılmaktan yorgun düşen Hayatını sar geriye Şiir vardı Söz vardı Seni bekleyen ben vardım Zor zamanlara kahır mağduru duvarlara bak Suyu çekilen nehirlere bak Hangi bulutu beklerler Bak… Daha kaç şehirlik ömrün kaldı Şubatın üçünde de üşür melekler…Bilal KARAMAN |
Harika şiirini ve yazan yüreğini kutluyorum dostum.
Saygılarımla...