ÖMÜR TRENİM
ömür trenim katar katar
her yeni gün katara bir vagon takar altmış sekiz yıl asıldım çektim yaratanın verdiğine hep şükrettim ne sevinçler ne zorluklar yaşadım ne acılar çektim yoruldum ama hep sabrettim. bilirim son istasyona az kaldı götüreceğim yükümü yapılacak dökümü hesap çıkarsa sevgiden yana rabbim güldürecek yüzümü huzur saracak gönlümü vuslat vaki olunca havzu kevserden içeceğim kana kana umudumdur bu ama takdir beni yaratana on bir ağustos kırk dokuz da kalktı ömür denilen tren bilinmez ne zaman yapacak fren vuslat vaki olunca hayır dualarını eksik etmesin herkes beni iyidir diye bilen gönülden sayan ve seven |