Ümitköy
uyan hadi gül dalım
ev kuracağız seninle, bir umuttan giydireceğiz çatısını, düşlerimizle fena çatışacağız ’hangimiz özlüyor daha çok’ diye belki de küseceğiz, en çok sevene. geçip de baş köşesine, hayallerimizin yorgun düşüp dil dökmekten -bitkin uzanacağı rüyalarımıza kılıçtan geçireceğiz, olmazlarımıza laf edenleri kalkan olacağız, arka bahçemizin uğur böceğine yuvasını bozacağız karamsar ehlinin zaten düşleri kör, kötürüm yüreği kötümser. uyu hadi gül dalım ev kurdum ikimize bir umuttan varsın olsun, en çok sen sev hadi neyse, sen küs hep dalmışız işte, kaf dağına beraber doldurmuşuz balona bulutları, alabildiğine beni boşver. kapıyı bacayı kapat, sin bir köşeye sakın uyanma düşlerinden -herşey pamuk ipliği şu dünyada basma ayağını kara toprağa, sakın yorulunca bin meltemine, yine uç etrafına bakın - kırık ömür herkes, kalbi dumur. bırak, gelmezse gelmesin - düşü mayın zulüm değil mi harabeye, aşka kıymayın sevdaya hayın - ne kadar yaşar gelmeyeni, cehennemde sayın. 13 Umay 2016 |
sağklıcakla kal