Seninleyken Bir Bütünüm Ben Ne Gerek Vardı Bu Ayrılığa
Kiracın gibiydin yıllardır kalbinde tek çivi çakamadım
Sen bir deniz gibiydin bense taş battıkça battım çıkamadım Yeri geldi yosun tuttum yeri geldi amansızca atıldım Ama hiç toparlanamadım her defasında dibe çakıldım İçim dışım birdi benim bürünmüştüm bir kere karanlığa Yıllar geçsede aradan henüz çıkamadımki aydınlığa Ne olurdu birde sen çekmeseydin keşke beni bataklığa Seninleyken bir bütünüm ben ne gerek vardı bu ayrılığa Mustafa Ermişcan |