Birden bire çoğaldığında mazi
Kabına sığmayacak yere göğe meydan okuyacak hale geldiğinde
Hiçbir miktarını zayi etmeden
Hafızayı harlayıp en derinde olanları hatırladığında
İnsan çok yaşadım neler neler yaşadım da
Bu hale geldim diyor
Minnet edip hilkatine
daha çok yaşasam mı diye hayıflanıyor
Hatta yetmiyor ülke sınırlarına kafa tutup
Mazinin başka milatlarına sarkmak istiyor

Sebili olduğu şarkıların meydanında
Her milletten derdest edip mutluluğu
Kocaman bir insanlık milleti olacak kadar
Haykırmak istiyor kalbini
Ey insanlar en iyi mazilerinizi alın gelin
Ve yarına devşirecek kadar inandığınız umutlarınızı
Yanyana dizelim göz göze bakılatalım
Yürek yüreğe sarılıp
İçten içe konuşalım

Misal maviliği bakir bir gökyüzü altında
Karnında kuşku barındırmayan toprağa
İhanetsiz çocuklar adasınlar
Onların gülümsemelerinden emsal teşkil edecek
Evler inşa etsinler

Bence vakti gelmiştir
Cennetin maksadı hasıl olsun diye
Sevmemizi armağan edeceğimiz dünyanın
Kılcal damarlarından onarıp
Sahih bir mazi kotararak
Yaşanılırlığın hakkını vermenin