Yalnızlığa Şiirler-5 (son)Boydan boya yırtılan kalp zarımı Ucu paslı iğnelerle teyelledim Her hatayı yamalı urbalar gibi üzerime uydururken Sende ki günahları aşk bildim Menzilim puslu artık yolunda Gözlerimi aşkın kör tanrısına emanet ettim Aşk kalibre hesabı olmaksızın parçalarmış ömrü Göremedim… Şeytan oynaşmalarının Kan kokulu bedelleri inliyor duvarlarında Ben hep aynı gölge oyunlarına kendimi çivilerken, Sen pandomimlerle anlatmışsın Vazgeçişlerini Aşk yüzsüz misafirmiş Geleceğini de sırtlarmış giderken Geçmişten çaldıkları yetmezmiş gibi Bilemedim… Payıma düşen Yazık sevdamızdan kalma Gözyaşlarımın saklandığı Peçete artıkları… Yine de sorsan, Her gece yaktığım resimlerinin Tütsülü kokusundan çektiğim nefestir ciğerlerimin Son hakkı Hayallerle süslediğim ertelemeydin yalnızlığıma Yüreğine verdiğim her beyhude ızdırabı gecelerime haram, Seninle nefes aldığım her anıyı Helal edesin… Kendimden çok sevmişim seni Ahmaklık işte, Affedersin… Dip not : Yalnızlık doğumdan ölüme dek bir gölge tonudur tenimizde. Erteler dururuz sevdiklerimizle… Ve aşk; gökyüzünden bir çiğ tanesi gibi düşerken üzerimize, her aşk bir diğerinden benzersiz olarak yaşanacaktır kalplerde. Sorular hep aynı surette, cevaplar değişken insan suretlerinde… Yalnızlığı giyineceğinizi bile bile sevmediniz mi sizlerde? Elif SEZGİN |