GÜL DİYEMEDİM
Son şarkısını söylerken isyanla,
Kanadı kırık bir kuş Bir dal koparıp gövdesinden yaşlı çınarın Hüznü fısıldıyordu kulağıma rüzgâr Sus diyemedim… Kaç sonbahar üşür takvim yapraklarında, Soldurur gülüşlerini nevbaharın Ne yazı sıcaktı ne soğuktu kışı bu kentin Uçup gidiyordu öperek düşlerimden kırlangıç Dur diyemedim. Gülünce geçer dediler gözlerinden yaşlar akıtarak Acıya ağlanmaz mıydı oysa anne? Acıda bir yanar insan kalbi yerde bir gökte bir Vuruluyordu gülüşünden, eser yoktu öptüğü yerden Gül diyemedim. |
Gelecek güzelliklerle dolsun her sabahınız şiir gibi kutlu olsun…
……………………… Saygı ve Selamlar..