BÎ-MECAL
Ve sen
şimdi çam dallarının gölgesinde Uzanırken kendi ağırlığınla hücrende En içinde Nereyi hangi düşünceyle kuşatıyorsun Kirpiklerin kımıldanışıyla Sarıyor pörül pörçük güneş yüzünü Bir gören varmıdır Ya da duymuşmudur Bağrında uyuduğun toprak Ve ben Uyanınca anlıyorum zamanımız eksik Oturdum en dertli çocukların En şefkatli yalnızlıklarına Yan yana taşlara basmışlar Gamzelerinde yağmur Gülüşlerinde çamur Yabancı kaldık iki insan mesafesindeki Aşkı heybesinde taşıdığımız kalplere |
Kalemin susmasın
____________________________________Selamlar