...ANNEM !...İşte benim hayatım acılarla yoğruldu, Hazana döndü ömrüm yapraklarım savruldu, Babamın acısıyla ciğerlerim kavruldu, İstenmeyen kapıyı çalanlar anlar annem. Babam gencecik yaşta kansere yakalanmış, Giden belki kurtulur , asıl ölen kalanmış, Annemin evi barkı yirmisinde talanmış, Beni, ben gibi yetim kalanlar anlar annem. Fatma ile Yasemin yetim kalmış iki kız, Anne hayatta şimdi yalnız kalmış çaresiz, Garip kuşlar gibiyiz kaldık biz de yuvasız, Sıcak yuva düşüne dalanlar anlar annem. Hayatın girdabında sellerle sürüklendik, Bir anne iki kızdık tonlarca dert yüklendik, Rabb’im senin sayende her zorluğa direndik, Yavrusunu dertlere salanlar anlar annem. Ben her gece başımı yastığa koyduğum an, Maziye dalıyorum, gözlerimi yummadan, Çocukluk ya da gençlik yaşamadım ben inan, Babasından yokluğu alanlar anlar annem!.. 28/02/2008 Fatma Pınarbaşı |
Şiir adına çok güzeldi hayat adına acıtan dizelerdi...
Sevgi ve selâmlarımla...