KARACAYA ŞİİR
Uzunn! saçların hani var ya Karacam.
Öyle ki her sabah sanki ışıkları çeker, Dağ eteklerinden doruklara. Karanlıklar! karanlıklar!!! diyorum Karacam. Çöküyor odama, karga sürüleri Kahkahalarıyla , apartman damlarında. Her gün sen güneşi çekerken gür saçlarınla Karacam. Beton suratlı adamlar ve Kadınlar uyanırlar. Bir ucundan diğerine yolculuk başlar şehrin. Bana çarpa çarpa ilerlerler , Yılların çaldığı mutlu yüzler siz. Sen gittin ya Karacam güneşin mabedine, dağların en yücesine. Ak bir kısrak gibi doruklarına. Elerim üşüyor gibi, yalnız gibi, buz gibi. Sol yanım yosunlar dere otları; Unutulmuş balıkçı takası!. Saçların örük Karacam. Boynundan sırtına iner Anadolu’m, Öyle ak pak. |