EY UMUTDört mevsim de hazan oldu Sensiz olunca ey umut Ağzımın tadı bozuldu Sensiz olunca ey umut Seni düşünmek yetmiyor Hasret içimden gitmiyor Çile çekmekle bitmiyor Sensiz olunca ey umut Soruyorum yaza kışa Soruyorum kurda kuşa Hasret dağı çöktü başa Sensiz olunca ey umut Gönlüm yok Gül’de, Ayşe’de Gözüm yok zevkte neşede Çöktüm kaldım bir köşede Sensiz olunca ey umut Sen ekmeğim sen aşımsın Sen sevincim gözyaşımsın Diyorlar ki; “alışırsın” Sensiz olunca ey umut Yola bakan göz oldum ben Anlaşılmaz söz oldum ben Yana yana köz oldum ben Sensiz olunca ey umut Sensizlik bir başka zulüm kalmadı canda mecalim Her an yoklar beni ölüm Sensiz olunca ey umut. |