GECELERİN KARANLIĞINDA
Gözlerine bakarken yine
Güneş doğarken güzel yüzüne, Umutla dolan gözlerim sana dalarken... Bakışlarınla yine bile bile yaralarken sen. Baktım gözlerine, Belki anlarsın halimi diye, Ama belli hiç niyetin yoktu bile. Ben senin için ölürken, Senin için, yanarken, Nasıl kıydığını düşündüm bana. Gecelerin karanlığında Yoldaşım oldu hep, Cevabı belli olmayan sorularım. Günümü bu sorularla aydın ederken ben, Yüzünde acımasızca gülücükler saçan sen. Aynalar dı yine arkadaşım gecelerim gibi, Orada görüyordum hep, Beni getirdiğin halime doyamıyordum bakmaya. Ama sen aynalarda gördüğümü, Canlı canlı bakarken bile bana göremedin. İstemedin ki çünkü, Sen gülmeye devam et, Ben alışkınım, Gecelerimin karanlığında, Çıkmaz sokaklara dalmaya. |